Warning: Creating default object from empty value in /home3/euaclano/public_html/vf/speakloud/wp-content/themes/buzzblog/admin-panel/redux-framework/inc/class.redux_filesystem.php on line 29
Πρόσφυγες – Brian Bilston – Speak Loud
Sign up with your email address to be the first to know about new products, VIP offers, blog features & more.
[mc4wp_form id="4890"]
Zapisz Zapisz
↑ Σε είδα να φωτογραφίζεις τα κύματα της θάλασσας πριν σβήσει το καλοκαίρι.
↑ Σε είδα να γράφεις μια αφιέρωση στο βιβλίο που σε λίγο θα τυλιγόταν με το περιτύλιγμα δώρου.
↑Σε είδα να βρίσκεις μικρά, διασκεδαστικά πράγματα για να κάνεις την καθημερινότητα σου υποφερτή.
↑Σε είδα να τρως παγωτό τον χειμώνα και να πίνεις ζεστό καφέ το καλοκαιρινό πρωινό. Αντιθέσεις απαραίτητες.
↑ Σε είδα να βγάζεις το μπουφάν από το σακίδιο σου και να το φοράς, αλλά να μην φεύγεις δίπλα από την θάλασσα.
↓Είδα να σε υποτιμούν εμμέσως και να τους πιστεύεις, μην έχοντας τρόπους και άμυνες να πείσεις απλά εσένα.
↑Είδα να γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους και να ενθουσιάζεσαι με την ομορφιά και την δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων.
↓Σε είδα να βρίσκεις ευκαιρία να επιβάλεις την θιγμένη από χρόνια ανωτερότητα σου σε αδύναμους που δεν τολμούν καν να σε κοιτάξουν στα μάτια.
↑Σε είδα να λες ευχαριστώ και συγγνώμη στο τέλος της δουλειάς σου.
↑Σε είδα να παίρνεις ικανοποίηση όταν η ευγένεια σου εκτιμήθηκε.
↑Σε είδα να πηγαίνεις στην δουλειά σου κρατώντας έναν καφέ στο χέρι και να γελάς μόνος σου ακούγοντας τον αγαπημένο σου σταθμό.
↑Σε είδα να παίρνεις τους φίλους σου Σάββατο πρωί, να κάθεσαι στο γρασίδι και να ακούς δίσκους από το πικ-απ σου. Πόλη του εξωτερικού; Όχι! Παραλία Θεσσαλονίκης!
↑Σε είδα να κάνεις ένα μεγάλο βήμα με τους ψυχαναγκασμούς σου χαϊδεύοντας τον σκύλο της παρέας.
↑Σε είδα να χαμογελάς με την “καλημέρα” και το “ευχαριστώ” ενός ξένου που του έδωσες την σειρά σου στο supermarket.
↓Σε είδα να μην αντέχεις τη μοναξιά…
↑Σε είδα να κοιμάσαι στο αστικό και σε ζήλεψα που δεν έχω αυτήν την “πολυτέλεια”.
↓Σε είδα να προσβάλλεις ηλικιωμένους μπροστά στο παιδί σου όταν ζήτησαν μια θέση στο λεωφορείο..
↑Σε είδα να μιλάς για τα προβλήματα σου, χαμογελώντας που πλέον είσαι χαλαρός να το κάνεις.
↑ Σε είδα να δίνεις το πλαστικό σου ποτήρι στο συνεργατικό καφέ της γειτονιάς σου.
↑ Σε είδα να χρησιμοποιείς(έστω και αποτυχημένα) το χιούμορ για να καλύψεις την αμηχανία σου.
↓Σε είδα να απογοητεύεσαι όταν διάβασες ένα ακόμα μήνυμα: “Δεν κάνεις για την συγκεκριμένη θέση”.
↓Σε είδα να χάνεις την τελευταία ελπίδα που κρατούσες ότι οι άνθρωποι αλλάζουν.
↓Σε είδα νευρικό, να φοβάσαι να μιλήσεις ενώ ξέρω ότι έχεις άποψη. Η θέση βουλώνει στόματα; Έχεις φωνή. Μίλα!
↑Σε είδα να φτιάχνεις ένα κολάζ από εισιτήρια συναυλιών που παρακολουθήσατε μαζί…
↑Σε είδα να παίρνεις το βιβλίο σου και έναν καφέ στο χέρι και να πηγαίνεις θάλασσα. Ξεπέρασε το αμήχανο βλέμμα των άλλων, βούτηξε στο βιβλίο!
↓Σε είδα να προβληματίζεσαι κοιτώντας το πορτοφόλι σου όταν έβαζες μέσα το εισιτήριο.
↑Σε είδα να χαμογελάς αμήχανα, ανίκανος να προσπεράσεις τον ηλικιωμένο μπροστά σου που σου έκλεινε το δρόμο.
↑ Σε είδα ξαπλωμένο στον δρόμο, βρώμικο αλλά επαρκή, μιας και το μόνο που ήθελες είναι να απολαύσεις τον ήλιο.
↑Σε είδα να ανταλλάσσεις μια βραδιά εξόδου, με μια βραδιά με πυτζάμες, επιτραπέζια, φίλους στο σπίτι και πίτσα.
↓Σε είδα και σε γνώρισα μέσα στο πλήθος να περπατάς σκεπτικός και να σμίγεις τα φρύδια. Δεν σε διέκοψα. το χρειαζόσουν.
↑ Σε είδα να παθιάζεσαι με ένα παιχνίδι, βλέποντας μια ταινία, καθαρίζοντας έναν λεκέ, φτιάχνοντας ένα φαγητό. Το πάθος αξίζει στις μικρές στιγμές.
↓ Σε είδα να περπατάς σαν χαμένος μέσα στην ίδια σου την πόλη.
↑Σε είδα να κουνάς το λευκό σου μπαστούνι στις ειδικές ράγες του πεζοδρομίου, απολαμβάνοντας την απογευματινή σου βόλτα.
↑ Σε είδα να σηκώνεσαι αθόρυβα για να μην ξυπνήσεις τους επισκέπτες σου.
↓Σε είδα να κάνεις ένα τσιγάρο γεμάτη προβληματισμούς, να το αφήνεις στη μέση γιατί δεν προλαβαίνεις και να φοράς το χαμόγελο της συγκατάβασης βουτώντας ξανά στα βαθιά
↓Σε είδα να μιλάς για την δουλειά σου με απέχθεια. Να περιμένεις πότε θα έρθει η Παρασκευή. Δεν αξίζει.
↑Σε είδα να ψάχνεις να βρεις τα καλά και τα άσχημα. Και τα καλά να είναι πιο πολλά ενώ νόμιζες το αντίθετο.

Πρόσφυγες – Brian Bilston

Αυτοί δεν χρειάζονται τη βοήθεια μας

Έτσι μην μου λες πως

Ότι τα κουρασμένα πρόσωπα τους, μπορεί  να άνηκαν σε εμένα ή εσένα

Πώς η ζωή θα έπρεπε να μοιράσει αλλιώς την τράπουλα

Πρέπει να τους δούμε όπως πραγματικά είναι

Εκμεταλλευτές και Ζητιάνοι

Αργόσχολοι και Τεμπέληδες

Με εκρηκτικά κάτω από τα μανίκια τους

Εγκληματίες και Κλέφτες

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

Ευπρόσδεκτοι εδώ

Και πρέπει να τους πούμε ότι είναι

Να γυρίσουν εκεί από όπου ήρθαν

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ

Να μοιράζονται το φαγητό μας

Να μοιράζονται τα σπίτια μας

Να μοιράζονται τη χώρα μας

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, επέτρεψε

Να χτίσουμε ένα τείχος για να τους αφήσουμε απ’έξω

Δεν είναι σωστό να λες

Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν εμάς

Η γη πρέπει να ανήκει σε όσους γεννήθηκαν εδώ

Μην είσαι τόσο ανόητος να σκέφτεσαι ότι

Ο κόσμος μπορεί να υπάρχει με άλλον τρόπο !

(Τώρα διάβασε το από την ανάποδη φορά)